H θεωρία του μεγάλου πιρουνιού!
Ερευνητές βρήκαν έναν νέο τρόπο για να ελέγχουν την ποσότητα που τρώμε. Το μέγεθος του πιρουνιού!
Για να γίνει αυτό, πραγματοποίησαν έρευνα σε ένα δημοφιλές ιταλικό εστιατόριο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δύο σετ πιρουνιών χρησιμοποιήθηκαν για να ελέγχουν το μέγεθος της μπουκιάς. ‘Ένα μεγαλύτερο πιρούνι που χωρούσε 20 τοις εκατό περισσότερο φαγητό από το πιρούνι που χρησιμοποιείται συνήθως στο εστιατόριο και ένα μικρότερο πιρούνι που κρατούσε 20 τοις εκατό λιγότερο από το συνηθισμένο πιρούνι.
Σε δύο γεύματα και δύο δείπνα στο εστιατόριο, τα τραπέζια ήταν είτε “μεγάλο πιρούνι” ή “μικρό πιρούνι”.
Δέχονταν τις παραγγελίες των πελατών και ζύγισαν το πλήρες πιάτο του φαγητού που είχαν παραγγείλει πριν τους το σερβίρουν. Στο τέλος του γεύματος, το πιάτο επέστρεψε στην κουζίνα και ζυγίστηκε ξανά, και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο πιρούνι έτρωγαν λιγότερο από το φαγητό τους από εκείνους που χρησιμοποιούσαν το μικρότερο!
Αλλά η θεωρία του μεγάλου πιρουνιού, λειτούργησε μόνο σε ένα περιβάλλον εστιατορίου. Μια μελέτη που διεξήχθη στο εργαστήριο, το οποίο χρησιμοποιούσε επίσης ιταλικά τρόφιμα, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν μεγάλα πιρούνια κατανάλωναν στην πραγματικότητα περισσότερο.
Οι ερευνητές, τα ευρήματα των οποίων δημοσιεύθηκαν στο Journal of Consumer Research, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα όταν τρώμε σε ένα εστιατόριο ή ένα εργαστήριο.
Τα άτομα που πήγαν στο εστιατόριο με έναν «καλά καθορισμένο στόχο να χορτάσουν την πείνα τους και, λόγω αυτού του σαφώς καθορισμένου στόχου, είναι πρόθυμοι να επενδύσουν προσπάθεια και πόρους για να χορτάσουν την πείνα τους».
Στο εργαστήριο, οι συμμετέχοντες είπαν ότι συμμετείχαν σε μια μελέτη και δεν είχαν το ίδιο κίνητρο.
Οι επισκέπτες του εστιατορίου ένιωσαν ότι το μικρό πιρούνι τους έδινε «την αίσθηση ότι δε σημειώνουν μεγάλη πρόοδο» προς τον στόχο τους, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τρώνε περισσότερο από το φαγητό στο πιάτο τους από το μεγάλο πιρούνι, σκέφτηκαν οι ερευνητές.
