Galacticos: Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία!
16 Ιουλίου 2006. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ κερδίζει τις εκλογές για την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του Λορέντζο Σανθ, του τότε προέδρου του συλλόγου, παρά τις δύο κατακτήσεις Champions League κατά τη διάρκεια της θητείας του, τις σεζόν 1997-1998 και 1999-2000. Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πέρεθ θέλησε να ακολουθήσει την πετυχημένη τακτική του θρυλικού προέδρου της δεκαετίας του ’50, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ο οποίος είχε στελεχώσει την ομάδα με μεγάλα αστέρια της εποχής, όπως ήταν αρχικά οι Αλφρέδο Ντι Στέφανο και Φρανσίσκο Χέντο το 1953, ο Ρεϊμόν Κόπα το 1956, ο Φέρεντς Πούσκας το 1958 και άλλοι.
Έτσι, με πλάνο την απόκτηση ενός Galactico ανά χρονιά, ο νέος ηγέτης των Μαδριλένων έθεσε τις προϋποθέσεις για να επαναφέρει τον σύλλογο στον δρόμο των επιτυχιών. Ο όρος Galactico αναφέρεται στους ακριβούς ποδοσφαιριστές παγκόσμιου βεληνεκούς οι οποίοι θα δημιουργούσαν ένα πανίσχυρο σύνολο από σούπερ σταρ, με σκοπό την κυριαρχία εντός και εκτός συνόρων. Η αρχή έγινε το 2000 με την απόκτηση του πλάγιου επιθετικού Λούις Φίγκο από τη μισητή αντίπαλο, Μπαρτσελόνα, για το ποσό των 62 εκατομμυρίων ευρώ, αποτελώντας την πιο ακριβή μεταγραφή παγκοσμίως. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, η διοίκηση της Ρεάλ κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του Ζινεντίν Ζιντάν, πληρώνοντας τη Γιουβέντους το αστρονομικό ποσό των 77.5 εκατομμυρίων ευρώ για τα τότε δεδομένα. Μετά από απαίτηση του κόσμου για προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών από τις ακαδημίες, ο Πέρεθ αποφάσισε να συνδυάσει τις δύο τακτικές και δημιούργησε μια νέα πολιτική την οποία ονόμασε “Zidanes y Pavones”, αναφερόμενη στον νεοαποκτηθέντα σταρ Ζιντάν και τον ταλαντούχο αμυντικό της δεύτερης ομάδας, Φρανσίσκο Παβόν.
Το 2002, έφθασε στην ομάδα ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ρονάλντο Ναζάριο από την Ίντερ για 45 εκατομμύρια, ενώ το καλοκαίρι του 2003 εντάσσεται στην ομάδα και ο Άγγλος μεσοεπιθετικός Ντέιβιντ Μπέκαμ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 37.5 εκατομμύρια. Σε πρώτο στάδιο αυτοί οι τέσσερις θεωρούνταν Galacticos με την αυστηρή έννοια του όρου που προαναφέραμε. Ωστόσο αργότερα πολλοί συμπεριέλαβαν σε αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών και τις μεταγραφές των Μάικλ Όουεν το 2004 και τους Ρομπίνιο και Σέρχιο Ράμος το 2005, όπως και σημαντικούς ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν ήδη στην ομάδα, όπως οι Ραούλ, Κασίγιας, Ρομπέρτο Κάρλος, Μακελελέ, Μακμάναμαν, Ιέρο, Χελγκέρα και Σαλγκάδο.
Παρά τις αρχικές τους επιτυχίες τα πρώτα τρία χρόνια, με την κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων το 2000-2001, 2002-2003 και του Champions League το 2001-2002, τα άλλα τρία χρόνια που συνυπήρξαν δεν κατάφεραν να κερδίσουν τίποτα. Μάλιστα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση αποκλείστηκε στα προημιτελικά το 2004 και στη φάση των 16 το 2005 και 2006. Παράλληλα, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε δύο διαδοχικά πρωταθλήματα το 2005 και 2006, με το δεύτερο να συνοδεύεται επίσης και από την κατάκτηση του Champions League.
Που οφείλεται όμως η αποτυχία αυτού του τρομερού συνόλου; Θα ήταν ασφαλές να αποδώσουμε τις αιτίες σε τρία σημαντικά γεγονότα. Αρχικά, ο Φλορεντίνο Πέρεθ απέλυσε τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε από προπονητή των Μαδριλένων το καλοκαίρι του 2003. Ο λόγος φέρεται να ήταν επειδή ο Ισπανός τεχνικός δε συμφωνούσε με την πολιτική του Πέρεθ να φέρνει ένα σούπερ σταρ κάθε χρόνο και έτσι ο τελευταίος έψαχνε μια αφορμή για να τον απομακρύνει. Με την απόλυση του, η Ρεάλ έχασε έναν άκρως πετυχημένο προπονητή για τον σύλλογο, αφού κατέκτησε σχεδόν κάθε δυνατό τρόπαιο, αλλά και τον άνθρωπο που ήξερε να κρατάει τις ισορροπίες στα αποδυτήρια και να αφήνει στο περιθώριο το “εγώ” των μεγάλων αστεριών.
Ο δεύτερος λόγος ήταν η πώληση του Κλοντ Μακελελέ επίσης το καλοκαίρι του 2003. Ο πρόεδρος της Ρεάλ πούλησε τον Μακελελέ στην Τσέλσι, όταν αυτός ζήτησε αύξηση των αποδοχών του, όντας από τους πιο κακοπληρωμένους ποδοσφαιριστές του ρόστερ. Αυτό όμως ουσιαστικά ήταν η αρχή του τέλους για την εποχή των Galacticos, καθώς ο Γάλλος μεσοαμυντικός ήταν αυτός που αποσοβούσε κάθε κίνδυνο στο γήπεδο, έτρεχε πολλά χιλιόμετρα, μάρκαρε και απελευθέρωνε τους συμπαίκτες του από τα αμυντικά τους καθήκοντα. Έτσι με τη φυγή του, το κέντρο της “Βασίλισσας” αποτελείτο μόνο από ποδοσφαιριστές με επιθετικές αρετές και τα αποτελέσματα φαίνονταν λίγο πολύ σε κάθε αγώνα.
Ο τρίτος λόγος ήταν η απόκτηση ποδοσφαιριστών οι οποίοι δεν συμβάδιζαν τόσο με το πλάνο, αλλά περισσότερο οι μεταγραφές τους έγιναν για εμπορικούς σκοπούς, όπως για παράδειγμα του Μπέκαμ. Με την έλευση του Άγγλου δεξιού χαφ, ο Φίγκο αναγκάστηκε να μετατοπιστεί από το δεξί άκρο της επίθεσης που ήταν η φυσική του θέση σε κάποια άλλη, ώστε να χωρέσουν όλοι οι Galacticos στην ίδια εντεκάδα μετά από εντολές του Πέρεθ.
Σίγουρα ο ισχυρός άντρας της Ρεάλ πέτυχε στο έπακρο όσον αφορά το μάρκετινγκ, αφού πουλήθηκαν εκατομμύρια φανέλες των μεγάλων της αστέρων και διάφορα προϊόντα του συλλόγου, άνοιξαν παντού πολλές μπουτίκ και διευρύνθηκαν οι αγορές στις άλλες ηπείρους, κυρίως στην Ασία. Ωστόσο, ποδοσφαιρικά ο Πέρεθ απέτυχε στο δεύτερο μισό της θητείας του, 2003-2006, λόγω των πιο πάνω παραγόντων, αποδεικνύοντας ότι το χρήμα δεν φέρνει πάντα την ευτυχία. Παρ’ όλα αυτά, οι Galacticos έμειναν στην ιστορία για την συνύπαρξη όλων αυτών των αστέρων στο ίδιο ρόστερ, δημιουργώντας κάτι σαν μεικτή κόσμου και για το εκπληκτικό στυλ ποδοσφαίρου που έπαιζαν.
Του Αντώνη Μηλιώτη
