Πώς η τεχνολογία αλλάζει την εκπαίδευση
Όταν ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ προσέφερε ένα δωρεάν διαδικτυακό μάθημα τεχνητής νοημοσύνης, δεν είχε ιδέα ότι το πείραμα θα προσελκύσει 160.000 μαθητές από 190 χώρες και θα δημιουργήσει ένα τεράστιο κύμα δημοσιότητας.
Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα για το πώς η τεχνολογία αναδιαμορφώνει την εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο. Από τον γρήγορο πολλαπλασιασμό μαζικών ανοιχτών διαδικτυακών μαθημάτων ή MOOCs, έως την ευρεία χρήση κινητών συσκευών που υποστηρίζουν μια ποικιλία μοντέλων «μικτής μάθησης» (μέρος διαδικτύου, βασικά εξαρτήματα), απέδειξε ότι η τεχνολογία δημιουργεί νέες προκλήσεις και πολλές νέες ευκαιρίες για εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των τύπων, από την πρώιμη εκπαίδευση έως τα πανεπιστήμια.
«Η τεχνολογία αλλάζει τη δυναμική της εκπαίδευσης, ειδικά τη σχέση μεταξύ δασκάλων και μαθητών. Καθώς οι εκπαιδευτικοί αρχίζουν να σκέφτονται ξανά τη μαθησιακή εμπειρία, πιστεύουμε ότι θα είναι σημαντικό να αναδιαμορφώσουμε τους εκπαιδευτικούς χώρους για να υποστηρίξουμε αυτήν την εξέλιξη », λέει ο Andrew Kim, ερευνητής του Steelcase WorkSpace Futures και μέλος της ομάδας Steelcase Education Solutions που ερευνά τις χωρικές επιπτώσεις της μάθησης και της τεχνολογίας. Μέχρι στιγμής, η μελέτη περιελάμβανε παρατήρηση και συνέντευξη μαθητών και δασκάλων σε 20 σχολεία.
Βασιζόμενοι στην ταχύτερη ανάπτυξη και τις μη αναστρέψιμες τάσεις σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης: αύξηση της χρήσης φορητών υπολογιστών, tablet και άλλων κινητών συσκευών πολλά δημοτικά σχολεία παρέχουν τώρα σε κάθε μαθητή φορητό υπολογιστή ή tablet. Στα κολέγια και τα πανεπιστήμια, πολλοί φοιτητές διαθέτουν πλέον tablet και φορητούς υπολογιστές.
Όπως οι κινητές συσκευές χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά ως το υποκατάστατο συμβατικών εργαλείων όπως φυλλάδια, διαφάνειες για προβολείς, βιβλία, χαρτί και στυλό. Σήμερα, ωστόσο, αυτές οι τεχνολογίες αρχίζουν να μεταμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν χώρα η διδασκαλία και η μάθηση.
Οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να αντικαταστήσουν παλιά μοντέλα τυποποιημένης, πνευματικής μάθησης και δημιουργούν πιο εξατομικευμένες, αυτοκατευθυνόμενες εμπειρίες για τους μαθητές τους. Υπάρχει περισσότερος συγχρονισμός πολλαπλών συσκευών με λογισμικό που υποστηρίζει συνεργασία πολλαπλών χρηστών και περισσότερη υποστήριξη για εικονικές συνομιλίες, τόσο εντός όσο και εκτός της τάξης. Και περισσότεροι μαθητές και δάσκαλοι δημιουργούν το δικό τους ψηφιακό περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων κινούμενων σχεδίων και βίντεο.
Πολλές από τις πληροφορίες που είχαν μόνο εκπαιδευτικοί στο παρελθόν είναι τώρα διαθέσιμες στους μαθητές στο διαδίκτυο, προκαλώντας το παλιό μοντέλο των εκπαιδευτικών που παρουσιάζουν περιεχόμενο και τους μαθητές να το απορροφούν. Ως αποτέλεσμα, οι εκπαιδευτικοί αξιοποιούν πλέον την τεχνολογία για να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό ρόλο για τους ίδιους στις τάξεις τους. Αντί να χρησιμοποιεί το χρόνο της τάξης για να τροφοδοτεί πληροφορίες, η τεχνολογία τους βοηθά να χρησιμοποιούν το χρόνο τους με τους μαθητές για να προωθήσουν την επίλυση προβλημάτων, την επικοινωνία και τη συνεργασία – ακριβώς το είδος των δεξιοτήτων υψηλότερης τάξης που λένε οι κορυφαίοι ειδικοί εκπαίδευσης πρέπει να είναι οι στόχοι της ο σημερινός κόσμος.
«Όλο και περισσότερο, οι αίθουσες διδασκαλίας γίνονται μέρη όπου δημιουργείται η γνώση σε σχέση με την κατανάλωση από τους μαθητές», λέει ο Kim. «Καθώς οι μαθητές αρχίζουν να έχουν περισσότερο έλεγχο σε αυτό που χρησιμοποιούν για να τους βοηθήσουν να μάθουν, πρέπει να έχετε χώρους που υποστηρίζουν πιο δημιουργικές ή δημιουργικές δραστηριότητες. Αυτό σημαίνει περισσότερη κινητικότητα εντός και εκτός των τάξεων, καθώς και νέα είδη χώρων μάθησης που υποστηρίζουν ποικίλες μεμονωμένες δραστηριότητες και ρυθμούς μάθησης. Η παροχή μιας παλέτας θέσης, στάσης και παρουσίας – δηλαδή, εικονικών και προσωπικών αλληλεπιδράσεων – είναι εξίσου σημαντική στους εκπαιδευτικούς χώρους όπως και στους χώρους εργασίας, για πολλούς από τους ίδιους λόγους. Στην πραγματικότητα, τα σχολεία έχουν αρχίσει να πηδούν εταιρίες στη χρήση κινητών συσκευών και πολλά αντιμετωπίζουν τις σχετικές προκλήσεις.
Καθώς το τσουνάμι των τεχνολογικών τάσεων ξεπλένει την εκπαίδευση, ορισμένα πράγματα κατάφεραν να παραμείνουν τα ίδια. Για παράδειγμα, οι μαθητές και οι δάσκαλοι δεν έχουν εγκαταλείψει αναλογικό υλικό – και δεν αναμένεται σύντομα. Συνεχίζουν να χρησιμοποιούν λευκούς πίνακες, χαρτί και σημειωματάρια για να συλλάβουν και να απεικονίσουν τις διαδικασίες σκέψης και θα συνεχίσουν να χρειάζονται χώρους σχεδιασμένους για να υποστηρίζουν την παράλληλη χρήση αναλογικών και ψηφιακών εργαλείων.
